«Θα πρέπει να χωρίσω τη δουλειά σε σειρές και να εφεύρω τίτλους. Η κάθε σειρά προέκυψε από επαναλήψεις και την επιμονή για μια καινούργια διατύπωση που γεννούσε καινούργιους προβληματισμούς – Λοιπόν Νοσοκομεία – Τα σχέδια που γίναν εκεί. Τα χειρουργεία από σημειώσεις που κρατούσα ενώ φωτογράφιζα και μετά τα δούλευα σπίτι – Δουλειά του ’87. Το λουτρό, η λουομένη, θέμα που γύριζε και ξαναγύριζε και θέλει ξανά επανάληψη – Διάλογοι – Ταυρομαχίες και Γεγονότα, στιγμές που προσπαθούσα να τις κολλήσω στο χαρτί. Οι τίτλοι πρέπει να προκύψουν απ’ όλ’ αυτά».

…

«Η μυθοπλασία που αναπτύσσεται στη ζωγραφική μου με τις, ας πούμε, Ταυρομαχίες κ.τ.λ. δεν επιδιώκεται θεματογραφικά. Μετά η επανάληψη, νομίζω, διαφοροποιεί και μύθο και φόρμα. Και κάπου εκεί κρύβεται, νομίζω, η παρηγοριά, γιατί απομυθοποιείται το γεγονός και από κει και πέρα μόνο η Ζωγραφική είναι κάτι σταθερό και που αξίζει να επιμένω».

Από τον κατάλογο της έκθεσης στο Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο «Ώρα», 1991