Φίλοι – Ταξίδια
Είχα κουραστεί με τα νοσοκομεία. Η φίλη μου ζωγράφος Μαίρη Κοπανά με πήρε σε μια έκθεση. Είπα: «Επιτέλους να βρεθώ με καλλιτέχνες». Ήταν σ’ ένα γκαράζ στην αρχή της οδού Ερατοσθένους. Παρόλο που πραγματικά ξαφνιάστηκα μ’ όλα αυτά που είδα, έτσι καθώς μου περίσσευαν κουτιά φιλμ που αγόραζα, για να κάνω παρέα με αυτά τα καινούργια πρόσωπα ή τις καινούργιες ιδέες που έφερναν με τη δουλειά τους, τους πρότεινα να γυρίσω ένα φιλμ. Δεν είχα σκοπό να γίνω κινηματογραφίστρια. Συνέχισα και στη δεύτερή τους έκθεση και τους έδωσα την ταινία.
Μετά ο Παύλος Σάμιος μας έκανε μια πρεμιέρα σπίτι του. Απ’ αυτήν κράτησα την αφίσα που έφτιαξε. Ήμαστε τόσο νέοι! Μπορούσαμε να διασκεδάζουμε με το τίποτα. Ήταν όμως για μένα μια καινούργια εμπειρία. Άλλωστε έμαθα πολλά.
Μια μέρα πέρασα από τις εκδόσεις Κέδρος. Μόλις είχε γυρίσει ένας συνάδελφός τους από την εξοχή. Τον υποδέχεται η Μάρω Δούκα. Στο βάθος κάθεται ο ποιητής Γιάννης Κοντός με κεφάλι ανθισμένο. Γυρνώντας σπίτι έκανα αυτό το σχέδιο και γράφω στη λεζάντα: Αυτός που ήρθε από την εξοχή είπε: «Θέλω όλους να σας φιλήσω, αλλά δεν φίλησε κανέναν. Όλοι ήταν μαύροι εκτός από αυτόν που ήρθε απ’ την εξοχή!»