«Θα πρέπει να χωρίσω τη δουλειά σε σειρές και να εφεύρω τίτλους. Η κάθε σειρά προέκυψε από επαναλήψεις και την επιμονή για μια καινούργια διατύπωση που γεννούσε καινούργιους προβληματισμούς – Λοιπόν Νοσοκομεία – Τα σχέδια που γίναν εκεί. Τα χειρουργεία από σημειώσεις που κρατούσα ενώ φωτογράφιζα και μετά τα δούλευα σπίτι – Δουλειά του ’87. Το λουτρό, η λουομένη, θέμα που γύριζε και ξαναγύριζε και θέλει ξανά επανάληψη – Διάλογοι – Ταυρομαχίες και Γεγονότα, στιγμές που προσπαθούσα να τις κολλήσω στο χαρτί. Οι τίτλοι πρέπει να προκύψουν απ’ όλ’ αυτά».

«Η μυθοπλασία που αναπτύσσεται στη ζωγραφική μου με τις, ας πούμε, Ταυρομαχίες κ.τ.λ. δεν επιδιώκεται θεματογραφικά. Μετά η επανάληψη, νομίζω, διαφοροποιεί και μύθο και φόρμα. Και κάπου εκεί κρύβεται, νομίζω, η παρηγοριά, γιατί απομυθοποιείται το γεγονός και από κει και πέρα μόνο η Ζωγραφική είναι κάτι σταθερό και που αξίζει να επιμένω».

Από τον κατάλογο της έκθεσης στο Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο «Ώρα», 1991