Παιχνίδια τ’ ουρανού και του νερού

Γιάννης Ρίτσος
Παιχνίδια τ’ ουρανού και του νερού
Εικονογράφηση: Τζένη Δρόσου
Κέδρος, 1985

I

     Γαλάζιο αστέρι, κόκκινο αστέρι,
πράσινο αστέρι – το βερικοκί, το κίτρινο –
γαλάζιο, βιολετί, πορτοκαλί – τ’ αστέρι, θε μου –
στρόβιλος στρόβιλος, μενεξελί και ρόδινο –
χορεύει η νύχτα με τον Πέτρο μες στο δάσος,
χορεύει το φεγγάρι με τα χέρια σου,
σπίθες χρυσές, σπίθες γαλάζιες – στρόβιλος.
Αν δεν πεθάνω απόψε, κλάφτε με.

…

III

Όμορφα που ‘ν’ τα μάτια σου – όμορφα.
Μες στα πουλιά πέσαν δυο λίμνες
κι ανέβη ένα γαρύφαλλο
μέσ’ από χίλια μαύρα αστέρια.

…

V

Πήγανε τα σπουργίτια κι απομείνανε.
Σειρές σειρές παγκάκια στο περβόλι.
Απάνου στο πανί τ’ άσπρου τριαντάφυλλου
έπαιζε ο ίσκιος απ’ το δίχτυ της αράχνης.

Ύστερα μπήκε ένα άστρο και μια μέλισσα
κι εκεί, την ώρα του φιλιού, η ταινία εκόπη.
Σβήσαν τα φώτα μονομιάς, ο κήπος σκόλασε
πέσαν τα φύλλα  κι έμειναν τ’ αγκάθια.

…

XIX

Μες στα σίδερα,
φυτρώνει ένα γαρύφαλλο˙
όποιος το μυρίσει,
μάτια μου και φρύδια μου,
σπάει τα σίδερα,
την αυγή παντρεύεται,
φύλλα πράσινα
λάμπουν στις μασκάλες του.

…

ΧΧΧIV

Κλείδωσαν το σπίτι.
Τα κλειδιά τα ρίξαν στο πηγάδι.
Το πικρό, ζεστό σκοτάδι
κι ο πιστός ο κήπος
με τα σταυρωμένα του κλαδιά.

Μέλισσες και πεταλούδες
και πουλιά
κάνανε δική τους
τη μεγάλη μοναξιά.

Πίναν το νερό, τρώγαν τ’ αγκάθια,
τους καρπούς και τα λουλούδια,
φτιάχναν μέλι, φτιάχναν χρώματα,
φτιάχναν και τραγούδια.

Μέσα στο πηγάδι, τα κλειδιά
ξεκλειδώσανε
τα βαθιά, μαβιά νερά,
τη λευκή τη σιγαλιά
και τη μαύρη πεταλούδα.